Op dit moment is het in mijn privé leven relatief rustig. Tegelijkertijd gebeurt er ontzettend veel in de wereld om ons heen. Gisterenavond, languit liggend op de bank na een lawa-tje ( voor mijn mede boomers: dit is een lange wandeling😜) met mijn dochter kijk ik weer eens het nieuws. Ik was het wat uit de weg gegaan omdat het zien en horen van veel narigheid nu eenmaal een enorme impact heeft op hoe ik mij voel. Maar tijdens onze wandeling vertelde mijn dochter dat ze nogal verbaasd was over de schokkende beelden die op het nieuws te zien waren. “Dat dat zo maar mag.. ik vond het erg heftig”, waren haar letterlijke woorden.
Confrontatie met naar nieuws
Ondanks de waarschuwingen die de nieuwslezer vaak geeft, worden we binnen microseconden geconfronteerd met de verschrikkelijkste beelden van ‘all over the world’. Het vervelende is dat als je iets gezien hebt, je het niet meer niet gezien kunt hebben. Dus als de nieuwslezer zegt: “Pas op! De volgende beelden kunnen schokkend zijn”, dan moet je de afstandbediening al in je hand hebben anders ben je zeker te laat om over te schakelen naar een andere zender. Bij ons is dat laatste vrijwel altijd het geval want dat kreng (de afstandsbediening, niet de nieuwslezer😉) ligt nooit binnen handbereik wanneer je hem nodig hebt.
Net als met alles heeft het volgen van nieuws uiteraard ook twee kanten. Enerzijds is het wellicht fijn om te weten wat er om ons heen en in de wereld wat verder weg gebeurt. Anderzijds worden we op deze manier met veel meer narigheid geconfronteerd dan we zelf in onze direct omgeving zouden ervaren. Wanneer we met narigheid worden geconfronteerd, direct in onze eigen ervaring of via het nieuws worden we alert.
Zo ook gisteren, kijkend naar het nieuws, de beelden ziend uit Israël. Intens verdrietig werd ik er van. Na het nieuws keek ik samen met mijn man naar het Nederlands elftal. Overigens ook niet iets waar we heel vrolijk van werden😅. En toen kwam er het bericht dat een man in Brussel twee Zweedse supporters vermoord zou hebben. Een gevoel van angst stroomde door mij heen, gedachten duikelden als een razende over elkaar heen. Ik merkte dat ik direct aan onze andere dochter dacht, die momenteel in het buitenland verblijft. En zonder dat ik er moeite voor hoef te doen, denk ik: ‘als ze maar veilig is, dadelijk wordt zij vermoord, OMG als dat maar nooit gebeurd’. Met als gevolg dat het gevoel van angst sterker wordt en ik de spanning in mijn buik voel.
Omgaan met naar nieuws
Pfff ….ik adem eens goed uit. Ik voel de bank waarin ik zit en zeg tegen mijzelf: “ja dit is heftig nieuws zeg… en ik zit hier, ik ben oké. Misschien overkomt het mij of mijn kinderen ooit, misschien ook niet.. ik ben hier nu..en zover ik nu weet, is mijn dochter oké”.
Ik kom weer in het hier en nu en deel met mijn man mijn ervaring. Hij merkte vooral dat hij boos werd. Boos op “de idioten in de wereld”. Boos worden is ook een manier om om te gaan met pijn die we (niet willen) voelen, net als angst.
Want er gebeuren nu eenmaal nare dingen in de wereld.. en dat is pijnlijk. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn. Er is geen juiste manier van leven om onszelf voor deze narigheid en pijn te behoeden. We kunnen kiezen om het nieuws niet te kijken maar daar mee houden we de narigheid niet uit ons leven. We kunnen er alleen maar mee leren omgaan. Dat begint met acceptatie dat er is wat er is, zoals het nieuws en je reactie(s) daarop. Door bv te zeggen, te erkennen: “Pffff… ja dit is heftig, pijnlijk, naar, verdrietig..” of wat je ook ervaart. Op deze manier kunnen we omgaan met naar nieuws...met ACT.
Mijn man en ik besluiten de voetbalwedstrijd af te kijken. Nederland wint met 0-1.. laten we dat dan maar goed nieuws noemen.
Fijne dag voor nu,
Marjolein Vleugel