Ik weet nog goed dat ik voor het eerst over ACT hoorde. Het zal ongeveer 10 jaar geleden zijn. Ik dacht iets in de trant van: “oh er is een naam voor dat wat ik doe”. Het voelde direct zo vertrouwd en bij mij passend.
Onwetend
Ik had destijds echter geen idee wat ik precies deed. Ik was opgeleid in onder andere de cognitieve gedragstherapie. Een therapievorm die nog steeds heel erg gangbaar is. Toch schuurde er wat en zo voegde ik steeds vaker aspecten in van dat wat ik nu weet passend is voor ACT. Ik sprak bijvoorbeeld steeds meer over het verschil tussen de ‘realiteit’ en de realiteit die onze gedachten kunnen creëren (illusie…die overigens overeen kan komen met de realiteit, maar laten we het daar een andere keer over hebben) en over het niet anders kunnen dan accepteren van die realiteit.
Inmiddels heb ik ontzettend veel bijgeleerd over ACT en in het bijzonder over de Relational Frame Theory en het Functioneel Contextualisme. Ik snap steeds beter wat ik doe in de relatie met de client en begrijp ook steeds beter wat de cliënt doet en waarom hij dat doet.
Stapsgewijs
Mijn ontwikkeling zowel in kennisuitbreiding als ervaring, is stap voor stap gegaan. Elke keer leer je weer wat meer, ook nu nog, elke dag opnieuw. Als ik mijn cliënten spreek, lesgeef over procesgerichte ACT en in het dagelijkse leven.
Ik hoor deze ontwikkeling ook vaak terug van studenten. Er is vaak herkenning met dingen die ze al hebben geleerd. Logisch ook want ACT is geen therapievorm die uit de lucht is komen vallen maar voortgebouwd heeft op bestaande psychologische inzichten.
Fijn ook is dat veel deelnemers ervaren dat het een werkvorm is die hen past. Als dat niet zo is, ook geen probleem, niet iedereen hoeft immers met ACT te werken.
Vallen en opstaan
Gaandeweg de opleidingen gaat het leerproces bij veel deelnemers gelijk. Niet in het tempo, want iedereen leert op zijn eigen ‘tijd’, maar meer op de volgende manier:
Je denkt iets te snappen en dan zit het toch net iets anders waardoor je in verwarring wordt gebracht. Door die verwarring wordt je weer nieuwsgierig, onderzoek je verder door te vragen, er mee aan de slag te gaan en zo verder te leren. En zo werkt het dus ook nog steeds bij mij. Dan denk ik: “ah nu heb ik het” en dan volgt er iets waardoor ik denk: “oh niet helemaal precies zo..”
Herkenbaar? Laat het gerust weten in de opmerkingen. Het is helpend en steunend dat leren ook een proces is wat ‘ongoing’ is. We weten genoeg en zijn tegelijkertijd nooit uitgeleerd. Alvast bedankt voor het delen van jouw leerervaring met ACT
Wil je meer leren, kom dan naar onze 4-daagse verdieping die start op woensdag 22 november. Heb je nog geen opleiding gehad in procesgerichte werken met ACT dan kun je starten met de basisopleidingen. De eerstvolgende basisopleiding start op vrijdag 22 september. Meer info vindt je uiteraard op de site: https://www.expertisecentrumact.com/